‘Laat maar, het maakt niet uit’, zegt je partner terwijl hij weer achter zijn laptop duikt. Je voelt een steek in je buik. Je vermoed namelijk dat het WEL uitmaakt voor hem dat z’n collega de nieuwe functie heeft gekregen en hij niet. Wat te doen? Je wil graag dat hij zich opent, dat hij je vertrouwt zodat jullie elkaar kunnen steunen. Maar als het gaat over de tegenvallende situaties op zijn werk, lijkt hij zich terug te trekken. Je voelt je machteloos en teleurgesteld: hij kan jou toch wel vertrouwen?
De grap is dat zodra de gedachte opkruipt dat ‘hij jou als zijn vriendin toch wel kan vertrouwen’ er daarmee nog meer afstand kan ontstaan. Er schuilt een soort ‘moeten’ in: dat hij je, aangezien je zijn vriendin bent, moet vertrouwen en open moet zijn. Bovendien leg je dan de macht bij hem: hij moet meer open zijn. Er moet aan hem getrokken worden.
Maar wat kun je zelf anders doen om meer vertrouwen te creëren en daarmee meer openheid? Ik ga hier de 5 meest voorkomende luistergewoontes delen die een averechts effect hebben op de openheid. Als voorbeeld neem ik de situatie dat je partner thuiskomt en vertelt dat zijn collega een hogere functie krijgt, terwijl hij daar op gehoopt had.
Dit zijn de gewoontes die je in 90% van de gevallen beter kan laten:
- Advies geven. Je zegt bijvoorbeeld: ‘Misschien kun je die extra opleiding doen, zodat je nog wat sterker in je schoenen staat?’
Als iemand niet vraagt om een advies, is hij daar 9 van de 10 keer niet aan toe. Een advies vertelt de ander dat hij beter iets anders kan doen. Maar als je partner iets vervelends heeft meegemaakt, is hij er vaak nog niet aan toe om iets te doen, hij is aan het verwerken wat er gebeurd is. Vaak wordt een advies gegeven vanuit de wens om iemand te helpen zich beter te voelen. Maar je partner heeft het nodig om zich eerst belabberd te mogen voelen, om bij jou te mogen zijn in al zijn belabberdheid, zelfs als hij besluit daar helemaal niets aan te doen (laat staan dat hij doet wat JOU goed lijkt).
2) Oordelen: Je zegt bijvoorbeeld: ‘volgens mij mag je ook wel wat meer aan je baas laten zien wat je kan’.
Als iemand het idee krijgt dat hij iets niet goed heeft gedaan, ontstaat er vaak een van de volgende reacties:
a) Hij gaat zich verdedigen: ‘ik heb WEL laten zien wat ik kan aan mijn baas! wat weet jij daar nou van!’
b) Hij gaat, al dan niet hardop, mee in jouw oordeel: ‘ja inderdaad, ik ben echt een loser.’
In beide gevallen is er geen ruimte voor wat hij zelf voelt over wat er is gebeurd. Vaak zegt je oordeel vooral iets over jou, iets over een bezorgdheid die jij hebt. Als de ander vol zit met zijn probleem is er meestal nog geen ruimte om te horen hoe de situatie voor jou is.
3) Eigen verhaal inbrengen: ‘Ik had dat ook hoor, toen Mark die functie kreeg, ik was echt zooo boos en ik vind hem nog steeds een eikel.’
Soms vertelt je partner iets dat je ongelooflijk herkent. Er ontstaat dan vaak een soort enthousiasme om die herkenning te delen. En het is moeilijk dit enthousiasme te parkeren. Toch is dat wel zinvol, want zodra jij over jezelf begint, is de aandacht weg van je partners probleem. Hem wordt nu gevraagd om naar jou te luisteren in plaats van andersom. Het kan wel ondersteunend zijn om te horen dat jij herkenning voelt, maar pas nadat je partner volledig gehoord is. (In mijn cursussen ga ik er op in hoe je dat doet, en hoe je weet of iemand volledig gehoord is).
4) Sympathie uiten. Sympathie wil in dit verband zeggen dat je het eens bent met andermans oordelen. ‘Inderdaad, wat een zak zeg die baas van je, hij is echt GEK dat ie jou niet kiest.’
Dit kan voor even wel fijn zijn. Je partner ervaart wellicht dat je aan zijn kant staat. Tegelijkertijd versterk je mogelijk zijn oordelen, of voegt er zelfs een aantal aan toe. Als je partner in oordelen blijft hangen, in het idee dat iemand anders iets fout heeft gedaan, dan komt hij niet toe aan het verwerken van hoe het gebeurde voor hem is, en wat hij zou willen in deze situatie. De focus blijft dan dat iemand anders in zijn leven moet veranderen. Het zou daarnaast ook de indruk kunnen wekken dat het erg is als jij het NIET met zijn oordelen eens bent, alsof het belangrijk is om gelijk te hebben in zijn oordelen. Op de lange termijn is dat niet wat zijn wonden heelt.
5) Datamining. Met datamining bedoel ik dat je om informatie gaat vragen: ‘hoe lang werkt die collega al bij jullie?’.
Het is voor jouw partner niet interessant hoe lang zijn collega bij hem werkt. Dat weet hij namelijk al, of niet – in ieder geval voegt het niets toe aan de connectie met hemzelf en zijn probleem.
Je hebt natuurlijk wel de basisinformatie nodig over wat er gebeurd is dat hem onprettige gevoelens bezorgde: ’ mijn collega heeft de functie gekregen’. ‘Oh, die functie die jij graag wilde?’ ‘Ja, die ja’. Maar daarna is het het meest heilzaam om te focussen op de gevoelens, gedachtes en behoeftes die er in je partner leven.
Hoe je dat precies doet? Download mijn gratis e-book ‘Meer connectie met je partner’. Hierin geef ik je de 5 ultieme tips om meer verbinding met je partner te creëren, waaronder empathisch luisteren.
En nu ben ik benieuwd naar jou..welke luistergewoonte vind jij ZELF het meest vervelend wanneer je partner dit doet?
Advies, oordelen, eigen verhaal, sympathie of datamining? Laat het me hieronder weten!
Heel fijn om te lezen!
Herkenbaar en leerzaam.
Ik vind het heel vervelend als iemand reageert met eigen verhaal.
Ik klap dan dicht en voel me eenzaam.
Ha Tineke, dank voor je reactie!
Goeie tips! Advies geven vind ik het meest vervelend, maar ik moet toegeven dat ik dat zelf ook doe.